Το καλύτερο δώρο..... για το blue Μας!!!

Ο αγαπημένος μου Μπλου, απο το ραδιόφωνο μας "Sin Radio" μας ζήτησε να γράψουμε "Το καλύτερο δώρο....."
http://kianotipies.blogspot.gr/2013/12/blog-post_10.html#comment-form

Χμμμ.... Ναιι ...το Καλύτερο δώρο.??
 Ποιο ήταν το καλύτερο δώρο για μένα??
δώρο ε?
Άρχισα να σκέφτομαι τα χριστουγεννιάτικα δώρα (λόγο εποχής)
Θυμάμαι σαν παιδί να περιμένω το Άγιο - Βασίλη με αγωνία κάθε χρόνο, αν τελικά θα μου έφερνε αυτό που ήθελα. Τα δώρα ήταν πάντα παιχνίδια, κούκλες ή και ρούχα.
Μπααα... τίποτα ... μπορεί να με 'κάναν χαρούμενη σαν παιδάκι αλλά .. κάτι λείπει .... δεν θυμάμαι τόσο έντονα την στιγμή... πως να την περιγράψω?
Μαμά μήπως θυμάσαι ποιο δώρο ήταν αυτό που έκανε πάρα πολύ χαρούμενη?
που μου έκανε να νιώσω διαφορετικά?
Όχι ... με όλα χαρούμενη ήσουν με όλα ενθουσιαζόσουν....

Μα γιατί .... αφου εγώ...
 Θυμάμαι πήγαινα πέμπτη δημοτικού ,  μου ανακοινώθηκε οτι ο Πατέρας μου θα ξανά ξεκινήσει τα ταξίδια, όχι ως χόμπι αλλά σαν δουλειά και θα πρέπει να φύγει τουλάχιστον 6 μήνες μακριά μας. Τόσα χρόνια από την στιγμή που γεννήθηκα ήταν μαζί μας, εδώ σε όλα, σε γιορτές, σε χαρές, να με βλέπει στο σχολείο, να είμαστε μαζί στο σπίτι ..... αλλά τώρα όλα ήρθαν αλλιώς.

Πολύ δύσκολος Χειμωνάς, ένιωθα ότι τώρα είσαι μονή σου θα τα αντιμετωπίσεις όλα ... διότι μου έλειπε πολύ, πάρα πολύ .... και στο μυαλο μου πολλά γιατί?
γιατί να φύγει τώρα?
τι έγινε? και γιατί να είναι 6 μήνες μακριά μας?

Ώσπου πέρασαν 6 μήνες και μαθαίνω οτι ο Πατέρας μου γυρίζει Ελλάδα .. είχα τόση χαρά μια βδομάδα περίμενα .. πως θα είναι?
θα έχει αλλάξει? 6 μήνες είναι αυτοί?
 έχω τόσα να τον ρωτήσω... πως ήταν εκεί που πήγε?
Ήταν δύσκολα στην δουλειά?? του άρεσαν τα γράμματα που του έγραφα?

Έφτασε η μέρα...
Καλοκαίρι , ήρθε το ταξί και βγήκε ... λίγο κουρασμένος, τα μαλλιά του λίγο ποιο πολύ γκριζαρισμένα
.... ΜΠΑΜΠΑΑ.....φώναξα...
"εεε πόσο μεγάλωσες εσύ??" τον αγκάλιασα....
"Κοίτα τι δώρο σου έφερα" είπε.
"Μπαμπα ξέρεις δεν ήθελα τίποτα, φτάνει που είσαι εδώ"

Τότε θυμάμαι.... μου δώσε ένα δαχτυλίδι... ένα μικρο δαχτυλίδι.... (ένα παιδικό δαχτυλίδι για να παίζω)
δεν έχει αξία . Αλλά δεν έχει και νόημα η αξία του. 

Όμως αυτό το δαχτυλίδι για μένα είναι τα πάντα......

Γιατί κάθε φόρα που το φοράω και το κοιτάζω ... βλέπω το βλέμμα του Πατέρα μου όταν μου το έδινε , βλέπω μέσα σε αυτό το δαχτυλίδι το κόπο και την κούραση από τα ταξίδια που έκανε .  Ξεκίνησε ξανά τα ταξίδια για εμάς, να μην μας λείψει τίποτα και να έχουμε τα πάντα σε αυτή την ζωή. Συναισθήματα για τους Γονείς μου, γι' αυτό που είμαι σήμερα και τους Ευχαριστώ πολύ για ότι μου πρόσφεραν και μου προσφέρουν, για όλους τους κόπους τους ...Αυτό το δαχτυλίδι μου θυμίζει και θα συνεχίζει να μου θυμίζει όλα αυτά.
Γιατί νιώθω ότι σε αυτό το δαχτυλίδι είναι όλη μου η ζωή.

Kallianos Diving Centre , Στην Ερμιονίδα !!!

Αγαπάτε την Θάλασσα και θέλετε να την εξερευνήσετε ????? ή ίσως να έχετε βαρεθεί κάθε καλοκαίρι τα ίδια και θέλετε μια διαφορετική εμπειρία?

Η Σχολή Καταδύσεων Καλλιάνος στην Ερμιόνη, Κάθε καλοκαίρι είναι κοντά σας για :

• Scuba Diver
• Open Water Diver
• Adventure Diver
• Advanced Open Water Diver
• Rescue Diver
• Master Diver 

Αν θέλετε να μαθετε ποιο πολλά και να ενημερωθείτε .... πατήστε ΕΔΩ


Λίγες φωτογραφίες από το site της σχολής Καταδύσεων Καλλιάνος: 

 

    

 

 Για περισσότερες φωτογραφίες ΕΔΩ

Στην σελίδα της σχολής μπορείτε να βρείτε όποια πληροφορία θέλετε!!!!!
 απο το πως μπορείτε να έρθετε,  που θα μείνετε και βέβαια φωτογραφίες αλλά και βίντεο!!

 http://www.kallianosdivingcenter.com/el/

Εγώ φέτος ξεκινάω καινούργιο χόμπι όπως καταλάβατε... Καταδύσεις!!!! Εσείς??? 

 Πολλά Φιλάκια!!!!

Ποδηλατάδα στην Κοιλάδα Κυριακή 26 Μαΐου 2013 στις 10:30π.μ

Αύριο..... στο χωριό μας .... όσοι θέλουν θα μαζευτούμε στο προαύλιο της Ευαγγελίστριας για να περιηγηθούμε με το ποδήλατο στις γύρω περιοχές. 

Ποδηλατάδα στην Κοιλάδα Κυριακή 26 Μαΐου 2013 στις  10:30π.μ

New "brother blog's" !!!!

Καλημέρααα!!!

Καλή εβδομάδα σε όλους Σας ....

 

Έχω να σας προτεινω ένα μπλοκ ..... όποιος ενδιαφέρεται ας ρίξει μια ματιά.... 

 http://alquimistasgr.blogspot.gr/

Πολλά Φιλάκιααα!!!!!

Ταξιδεύοντας με τους Έλληνες της Μαδαγασκάρης!

Σήμερα έλαβα ένα μαιλ από την "Ένωση φίλων Μαδαγασκάρης" για το δεύτερο επεισόδιο στην ΝΕΤ, με την Μάγια Τσόκλη, όπου θα το δείξει Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου στις 23:00.

Κοπή της Πίτας "Ένωση Φίλων Μαδαγασκάρης"

Παρασκευή 1 Φεβρουάριου, ξεκίνησα για Αθήνα για την κοπή της πίτας της Ένωσης Φίλων Μαδαγασκάρης. Η σκέψη μου.... πέρσι ήμουν σ ένα αεροπλάνο για Μαδαγασκάρη , φέτος πάω στην εκδήλωση. Μια ζωή όλα συνδεδεμένα με αυτό το Νησί.

Αφού έκανα κάτι μικροδουλίτσες...την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου, πήγαμε στον ξενοδοχείο Saint George Lycabettus στις 16:00 για την κοπή της Βασιλόπιτας της Ένωσης.

 Το τραπέζι μας!!

 Η θέα από το εστιατόριο ...υπέροχη.

 

 

 Οι προσκεκλημένοι στην αίθουσα του ξενοδοχείου.

 

Το φαγητό από το μπουφέ.

 Το κρασάκι μου...

 Ο μπουφές...

Μετά ήρθε η σειρά του γλυκού και του καφέ. 

Η κλήρωση για την λαχειοφόρο.... 

 Η θέα από το ξενοδοχείο το βράδυ.

Τελικά, ήμουν από τους τυχερούς της βραδιάς, εύχομαι και του χρόνου να περάσουμε ακόμα ποιο ωραία και να δούμε όλους τους αγαπημένους μας Φίλους!!!!

Καλό σας Βράδυ!!! Τα λέμε σύντομα!!!!

Σαν Σήμερα.... 15 Νοεμβρίου του 1972

Σαν Σήμερα , ένα γιγαντιαίο ελληνικής ιδιοκτησίας δεξαμενόπλοιο 217.000 τόννων, εμβόλισε και κατεβύθισε εντός ελάχιστων λεπτών λίγο έξω απο το λιμάνι του Πειραιά το οχηματαγωγό του Πολεμικού Ναυτικού της Ελλάδος "Μέρλιν" .

 Ο απολογισμός της τραγωδίας 43 νεκροί και 14 διασωθέντες οπου μεταφέρθηκαν στο ναυτικό νοσοκομείο του Πειραιά. Ναυαγοσωστικά σκάφη του στόλου, αεροπλάνα, ελικόπτερα και κάθε είδους πλωτό μέσο έλαβαν μέρος σε μια απεγνωσμένη επιχείρηση διάσωσης. Αλλά τελικώς εξέλιπαν όλες οι ελπίδες. Μόνο ένα πτώμα βρέθηκε και περισυνελέγει απο μια βάρκα τάνκερ και διαπιστώθηκε οτι ανήκει στο ανθυποπλοίαρχο.

Το βράδυ της ίδιας μέρας δόθηκαν εξηγήσεις για την τραγωδία στους εκπροσώπους του τύπου . Το δεξαμενόπλοιο διεμβόλισε δύο φορές με την πλώρη του το προπορευόμενο πολεμικό. Υπήρξε δυνατή πρόσκρουση με αποτέλεσμα το οχηματαγωγό να υποστεί ευρύ ρήγμα στα πρυμναία υφαλά του, να κοπεί στην μέση και να βυθιστεί σε ελάχιστο χρόνο. Οι 14 διασωθέντες βρισκόντουσαν στο κατάστρωμα και στην γέφυρα και όσοι βρισκόντουσαν μέσα παρασύρθηκαν μαζί με το σκάφος στο βυθό.

 Ο τότε υποναύαρχος συγκινημένος δήλωσε : " Η απώλεια είναι τεράστια για το ναυτικό μας. Κηρύχθηκε τριήμερο πένθος"

Το  τραγικό δυστύχημα έγινε ώρα 3.05' στο Σαρωνικό τρία μόλις μίλια απο την Καστέλλα και τέσσερα περίπου απο το Δέλτα Φαλήρου πάνω σε μια θάλασσα λάδι και κάτω απο έναν διάφανο ουρανό. Αυτό σημαίνει οτι οι καιρικές συνθήκες ήταν καλές .

Με παρατεταμένους συριγμούς και με τον ραδιοτηλέγραφο, το δεξαμενόπλοιο ειδοποίησε τις λιμενικές αρχές για το άγγελμα της τρομερής τραγωδίας . Ακολούθησε ένα πανδαιμόνιο επί αρκετές ώρες στο Σαρωνικό και στις ακτές της Καστέλλας απο τις σειρήνες των πλοίον που έσπευδαν σε βοήθεια. 

Πρώτο έφτασε στον τόπο της τραγωδίας το παραπλέον ολλανδικό φορτηγό "Σούντρεχ" και αμέσως μετά το ριμουλκό " Άγιος Γεράσιμος" μαζί με 3 ταχύπλοα σκάφη του Λιμενικού Σώματος, ενώ 5' λεπτά αργότερα έφτασε στο σημείο αυτό η ιδιωτική θαλαμηγός " Μυστέρ" και η τορπιλλάκατος του Πολεμικού Ναυτικού. Μία ώρα μετά το δυστύχημα, ο Σαρωνικός είχε κατακλυστεί απο κάθε είδους πλωτά μέσα, που ερεύνησαν την περιοχή του ναυαγίου, για την διάσωση των ναυαγών.
Παράλληλα, δύο ελικόπτερα και ένα αεροπλάνο της πολεμικής Αεροπορίας, έσπευσαν να πάρουν μέρος στο δραματικό έργο της διασώσεως. Το ολλανδικό περισυνέλεξε 8 ναυαγούς και άλλους 6 σε μία βάρκα, την οποία κατέβασε το δεξαμενόπλοιο. Η ίδια βάρκα περισυνέλεξε και το πτώμα του ανθυποπλοίαρχου.

Τους 14 διασωθέντες παρέλαβε το ρυμουλκό "Άγιο Γεράσιμος" και τους μετέφερε στο Ναυτικό Νοσοκομείο. Μεταξύ αυτών βρισκόταν και ο σημαιοφόρος, ο οποίος εκλήθει στο Αρχηγείο Ναυτικού για να αναφέρει την σύγκρουση.

Μεταξύ των διασωθέντων ήταν και ο Πατέρας μου , Φασιλής Παναγιώτης του Ιωάννου. Από αυτά που μου έχει διηγηθεί ο ίδιος, αισθάνεται πολύ τυχερός που επέζησε απο αυτη την τραγώδια . Σε ηλικία 21 ετών ο πατέρας μου υπηρετούσε στο Ναυτικό, θυμάται ακρίβως εκείνη την ημέρα. Ώρα 3.05', εκείνη την στιγμή μόλις είχε τελειώσει την  βάρδια του και  γινόταν αλλαγή ενδυμασίας όταν έγινε ο εμβολισμός. Το καράβι άρχισε να εχει κλίση δεξιά, όλοι έτρεξαν προς την αντίθετη κατεύθυνση, ο πατέρας μου ήταν τελευταίος. Πιστεύει πώς τα πρώτα νερά που μπήκαν στο καράβι με την επιστροφή τον πέταξαν έξω στην θάλασσα. Απο 'κεί και πέρα βρισκόταν μέσα στο νερό δεν μπορούσε να καταλάβει τι γινόταν, έπινε συνέχεια νερό με πετρέλαιο όπου είχε βγεί απο τις δεξαμενές του οχηματαγωγού, λιποθύμησε 3 φορές . Ακουμπώντας το σταυρό του παρακάλεσε: "Παναγία μου, λυπήσου τα νιάτα μου". Την τρίτη φορά βγήκε στην επιφάνεια, δεν μπορούσε να ανασάνει απο το νέρο που είχε στα πνευμόνια του, βρέθηκε από ένα ψαρά απο μια βάρκα εν ονόματι "Άγιος- Νικόλαος" το οποίο τον πήγε στο ρυμουλκό "Άγιος- Γεράσιμος" και στην συνέχεια στο ναυτικό νοσοκομείο Πειραιώς. Βρέθηκε χωρίς ενδυμασία ενώ στην θάλασσα ήταν με την στολή του, το μόνο που σώθηκε πάνω του ήταν ο σταυρός που φορούσε. Απο την μια μεριά είδε το ναυάγιο στα 600 μέτρα και απο την άλλη το γκαζάδικο στα 200, πιστεύει οτι είχε παρασυρθεί απο τα απόνερα του τάγκερ.

  Στο νοσοκομείο πέρασαν απο γενικές εξετάσεις  και πλύση στομάχου, η κατάσταση στο νοσοκομείο και στους γύρω δρόμους ήταν τραγική, γιατί ο κόσμος ανησυχούσε για τα παιδιά του. Μόλις μάθαιναν ότι ήταν απο τους ναυαγούς, τους ρωτούσαν αν είναι ζωντανός ο τάδε, αν ξέρουν κάτι, δεν μπορούσαν να απαντήσουν ούτε γνώριζαν κάτι, δεν είχαν καταλάβει ακόμα τι είχε συμβεί και πόσοι ήταν οι διασωθέντες.
 Στις 11 η ώρα το βράδυ κατέφθασαν οι γονείς του πατέρα μου με ταξί απο την επαρχία. Η είσοδος απαγορευόταν στους πάντες στο νοσοκομείο και δεν τους άφησαν να μπούν μέσα, έτσι τον φώναξαν απο το παράθυρο. Ρωτούσαν αν είναι καλά, τους απάντησε: "καλά είμαι μην ανυσηχείτε". Ήταν στο κεφάλι λίγο χτυπημένος και αυτό τους ανησυχούσε πολύ. Ρώτησαν αν χρειαζόταν τίποτα να του φέρουν την άλλη μέρα, το μόνο που ήθελε ήταν ρούχα .  Οι γονείς του πατέρα μου ενημερώθηκαν απο το ραδιόφωνο για το συμβάν. Η κατάσταση ήταν τρομερή εώς και τραγική για τις επόμενες μέρες και σχεδόν όλη τη βδομάδα, ιδιαίτερα για τις οικογένειες των ανθρώπων που είχαν χαθεί, 43 άτομα. Την επόμενη μέρα ακριβώς απο το ναυάγιο, πήγαν δημοσιογράφοι στο νοσοκομείο για να κάνουν ερωτήσεις.

 Ο Πατέρας μου λέει: ''Προσωπικά καταλαβαίνω τον πόνο των γονιών και των συγγενών σε αυτούς που χάθηκαν , γιατί όλοι μας πήγαμε να υπηρετήσουμε την πατρίδα και δεν περίμενα να συμβεί ένα τέτοιο γεγονός εν ειρήνη. Το τι μας πρόσφερε το κράτος τότε;;; σχεδόν τίποτε, γιατί η ζωή δεν επανέρχεται ούτε με λεφτά, ούτε με τιμές ."

Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. 

Red Hot Chili Peppers....@ Greece

Τρίτη 04/09/2012, ΟΑΚΑ .... Red Hot Chili Peppers, για μένα απίστευτο, ακόμα και την ώρα που μπήκα μέσα στο στάδιο και κάθισα στην θέση μου με το μαγικό εισιτήριο.

Ακόμα δεν το πίστευα, το συγκρότημα που λατρεύω να ακούω απο τα εφηβικά μου χρόνια ήρθε Ελλάδα. Άρχισα να ακούω Red Hot Chili Peppers στο Λύκειο, είχα κολήσει με το "californication"  μέτα αγάπησα όλο το CD και έτσι έχω συνδιάσει τα τραγούδια τους με πολύ όμορφες στιγμές της ζωής μου.  Όπως το "by the way"  μου θυμίζει καλοκαίρι βράδυ, η μουσική να πέζει και παρέες παντού....
Στα φοιτιτικά μου χρόνια τα 'χω συνδιάσει με το άλμπουμ τους "Stadium Arcadium"όπου είναι και το πρώτο cd που πέζει τώρα στο αμάξι μου.
Για μια περίοδο θυμάμαι, είχα κολήσει με το "Aeroplane"... επειδή έλεγε
" I like pleasure spiked with pain and music is my aeroplane,
It's my aeroplane,
Songbird sweet and sour Jane and,
music is my aeroplane.....

Γιατί η μουσική με ταξιδεύει και πιστεύω ότι και να έχεις άμα άκουσεις ένα ωραίο τραγουδάκι η διάθεση σου αλλάζει αμέσως.....

Έτσι η μέρα που περίμενα τόσα χρόνια έφτασε και όχι στο εξωτερικό όπως πίστευα, οτι θα πάω να τους δω, αλλά στην Ελλάδα...Πανικός... κόσμος....φτάσαμε τους 70.000 όπως είπε η τηλεόραση....

 

Λίγο πρίν μπούμε στο ΟΑΚΑ

  

Μέσα στο στάδιο ώρα 7:00

 Και οι Red Hot Chili Peppers..... επι σκηνής......όλο το στάδιο σε πανικό, φωνές, τραγούδι και χορός....Σαν ένα μεγάλο πάρτυ....10:40

 Εγώ απο τόσο ψίλα που ήμουν , ήθελα να πέσω πάνω στο πλήθος....

 Μας ευχαρίστησαν που παρ΄όλη την οικονομική κρίση που περνάει η χώρα μας εμείς είμασταν εκεί και είπαν οτι ένιωσαν αγάπη απο το κοινό...Αφού έφυγαν απο την σκηνή και φωνάζαμε να ξανα 'ρθουν ...και όταν ήρθαν έβγαλαν μαζί τους την Ελληνική σημαία.

 ΤΕΛΟΣ...... με μια ευχάριστη-τρελή ανάμνηση....