Σαν Σήμερα.... 15 Νοεμβρίου του 1972

Σαν Σήμερα , ένα γιγαντιαίο ελληνικής ιδιοκτησίας δεξαμενόπλοιο 217.000 τόννων, εμβόλισε και κατεβύθισε εντός ελάχιστων λεπτών λίγο έξω απο το λιμάνι του Πειραιά το οχηματαγωγό του Πολεμικού Ναυτικού της Ελλάδος "Μέρλιν" .

 Ο απολογισμός της τραγωδίας 43 νεκροί και 14 διασωθέντες οπου μεταφέρθηκαν στο ναυτικό νοσοκομείο του Πειραιά. Ναυαγοσωστικά σκάφη του στόλου, αεροπλάνα, ελικόπτερα και κάθε είδους πλωτό μέσο έλαβαν μέρος σε μια απεγνωσμένη επιχείρηση διάσωσης. Αλλά τελικώς εξέλιπαν όλες οι ελπίδες. Μόνο ένα πτώμα βρέθηκε και περισυνελέγει απο μια βάρκα τάνκερ και διαπιστώθηκε οτι ανήκει στο ανθυποπλοίαρχο.

Το βράδυ της ίδιας μέρας δόθηκαν εξηγήσεις για την τραγωδία στους εκπροσώπους του τύπου . Το δεξαμενόπλοιο διεμβόλισε δύο φορές με την πλώρη του το προπορευόμενο πολεμικό. Υπήρξε δυνατή πρόσκρουση με αποτέλεσμα το οχηματαγωγό να υποστεί ευρύ ρήγμα στα πρυμναία υφαλά του, να κοπεί στην μέση και να βυθιστεί σε ελάχιστο χρόνο. Οι 14 διασωθέντες βρισκόντουσαν στο κατάστρωμα και στην γέφυρα και όσοι βρισκόντουσαν μέσα παρασύρθηκαν μαζί με το σκάφος στο βυθό.

 Ο τότε υποναύαρχος συγκινημένος δήλωσε : " Η απώλεια είναι τεράστια για το ναυτικό μας. Κηρύχθηκε τριήμερο πένθος"

Το  τραγικό δυστύχημα έγινε ώρα 3.05' στο Σαρωνικό τρία μόλις μίλια απο την Καστέλλα και τέσσερα περίπου απο το Δέλτα Φαλήρου πάνω σε μια θάλασσα λάδι και κάτω απο έναν διάφανο ουρανό. Αυτό σημαίνει οτι οι καιρικές συνθήκες ήταν καλές .

Με παρατεταμένους συριγμούς και με τον ραδιοτηλέγραφο, το δεξαμενόπλοιο ειδοποίησε τις λιμενικές αρχές για το άγγελμα της τρομερής τραγωδίας . Ακολούθησε ένα πανδαιμόνιο επί αρκετές ώρες στο Σαρωνικό και στις ακτές της Καστέλλας απο τις σειρήνες των πλοίον που έσπευδαν σε βοήθεια. 

Πρώτο έφτασε στον τόπο της τραγωδίας το παραπλέον ολλανδικό φορτηγό "Σούντρεχ" και αμέσως μετά το ριμουλκό " Άγιος Γεράσιμος" μαζί με 3 ταχύπλοα σκάφη του Λιμενικού Σώματος, ενώ 5' λεπτά αργότερα έφτασε στο σημείο αυτό η ιδιωτική θαλαμηγός " Μυστέρ" και η τορπιλλάκατος του Πολεμικού Ναυτικού. Μία ώρα μετά το δυστύχημα, ο Σαρωνικός είχε κατακλυστεί απο κάθε είδους πλωτά μέσα, που ερεύνησαν την περιοχή του ναυαγίου, για την διάσωση των ναυαγών.
Παράλληλα, δύο ελικόπτερα και ένα αεροπλάνο της πολεμικής Αεροπορίας, έσπευσαν να πάρουν μέρος στο δραματικό έργο της διασώσεως. Το ολλανδικό περισυνέλεξε 8 ναυαγούς και άλλους 6 σε μία βάρκα, την οποία κατέβασε το δεξαμενόπλοιο. Η ίδια βάρκα περισυνέλεξε και το πτώμα του ανθυποπλοίαρχου.

Τους 14 διασωθέντες παρέλαβε το ρυμουλκό "Άγιο Γεράσιμος" και τους μετέφερε στο Ναυτικό Νοσοκομείο. Μεταξύ αυτών βρισκόταν και ο σημαιοφόρος, ο οποίος εκλήθει στο Αρχηγείο Ναυτικού για να αναφέρει την σύγκρουση.

Μεταξύ των διασωθέντων ήταν και ο Πατέρας μου , Φασιλής Παναγιώτης του Ιωάννου. Από αυτά που μου έχει διηγηθεί ο ίδιος, αισθάνεται πολύ τυχερός που επέζησε απο αυτη την τραγώδια . Σε ηλικία 21 ετών ο πατέρας μου υπηρετούσε στο Ναυτικό, θυμάται ακρίβως εκείνη την ημέρα. Ώρα 3.05', εκείνη την στιγμή μόλις είχε τελειώσει την  βάρδια του και  γινόταν αλλαγή ενδυμασίας όταν έγινε ο εμβολισμός. Το καράβι άρχισε να εχει κλίση δεξιά, όλοι έτρεξαν προς την αντίθετη κατεύθυνση, ο πατέρας μου ήταν τελευταίος. Πιστεύει πώς τα πρώτα νερά που μπήκαν στο καράβι με την επιστροφή τον πέταξαν έξω στην θάλασσα. Απο 'κεί και πέρα βρισκόταν μέσα στο νερό δεν μπορούσε να καταλάβει τι γινόταν, έπινε συνέχεια νερό με πετρέλαιο όπου είχε βγεί απο τις δεξαμενές του οχηματαγωγού, λιποθύμησε 3 φορές . Ακουμπώντας το σταυρό του παρακάλεσε: "Παναγία μου, λυπήσου τα νιάτα μου". Την τρίτη φορά βγήκε στην επιφάνεια, δεν μπορούσε να ανασάνει απο το νέρο που είχε στα πνευμόνια του, βρέθηκε από ένα ψαρά απο μια βάρκα εν ονόματι "Άγιος- Νικόλαος" το οποίο τον πήγε στο ρυμουλκό "Άγιος- Γεράσιμος" και στην συνέχεια στο ναυτικό νοσοκομείο Πειραιώς. Βρέθηκε χωρίς ενδυμασία ενώ στην θάλασσα ήταν με την στολή του, το μόνο που σώθηκε πάνω του ήταν ο σταυρός που φορούσε. Απο την μια μεριά είδε το ναυάγιο στα 600 μέτρα και απο την άλλη το γκαζάδικο στα 200, πιστεύει οτι είχε παρασυρθεί απο τα απόνερα του τάγκερ.

  Στο νοσοκομείο πέρασαν απο γενικές εξετάσεις  και πλύση στομάχου, η κατάσταση στο νοσοκομείο και στους γύρω δρόμους ήταν τραγική, γιατί ο κόσμος ανησυχούσε για τα παιδιά του. Μόλις μάθαιναν ότι ήταν απο τους ναυαγούς, τους ρωτούσαν αν είναι ζωντανός ο τάδε, αν ξέρουν κάτι, δεν μπορούσαν να απαντήσουν ούτε γνώριζαν κάτι, δεν είχαν καταλάβει ακόμα τι είχε συμβεί και πόσοι ήταν οι διασωθέντες.
 Στις 11 η ώρα το βράδυ κατέφθασαν οι γονείς του πατέρα μου με ταξί απο την επαρχία. Η είσοδος απαγορευόταν στους πάντες στο νοσοκομείο και δεν τους άφησαν να μπούν μέσα, έτσι τον φώναξαν απο το παράθυρο. Ρωτούσαν αν είναι καλά, τους απάντησε: "καλά είμαι μην ανυσηχείτε". Ήταν στο κεφάλι λίγο χτυπημένος και αυτό τους ανησυχούσε πολύ. Ρώτησαν αν χρειαζόταν τίποτα να του φέρουν την άλλη μέρα, το μόνο που ήθελε ήταν ρούχα .  Οι γονείς του πατέρα μου ενημερώθηκαν απο το ραδιόφωνο για το συμβάν. Η κατάσταση ήταν τρομερή εώς και τραγική για τις επόμενες μέρες και σχεδόν όλη τη βδομάδα, ιδιαίτερα για τις οικογένειες των ανθρώπων που είχαν χαθεί, 43 άτομα. Την επόμενη μέρα ακριβώς απο το ναυάγιο, πήγαν δημοσιογράφοι στο νοσοκομείο για να κάνουν ερωτήσεις.

 Ο Πατέρας μου λέει: ''Προσωπικά καταλαβαίνω τον πόνο των γονιών και των συγγενών σε αυτούς που χάθηκαν , γιατί όλοι μας πήγαμε να υπηρετήσουμε την πατρίδα και δεν περίμενα να συμβεί ένα τέτοιο γεγονός εν ειρήνη. Το τι μας πρόσφερε το κράτος τότε;;; σχεδόν τίποτε, γιατί η ζωή δεν επανέρχεται ούτε με λεφτά, ούτε με τιμές ."

Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.