Ο αγαπημένος μου Μπλου, απο το ραδιόφωνο μας "Sin Radio" μας ζήτησε να γράψουμε "Το καλύτερο δώρο....."
http://kianotipies.blogspot.gr/2013/12/blog-post_10.html#comment-form
Χμμμ.... Ναιι ...το Καλύτερο δώρο.??
Ποιο ήταν το καλύτερο δώρο για μένα??
δώρο ε?
Άρχισα να σκέφτομαι τα χριστουγεννιάτικα δώρα (λόγο εποχής)
Θυμάμαι σαν παιδί να περιμένω το Άγιο - Βασίλη με αγωνία κάθε χρόνο, αν τελικά θα μου έφερνε αυτό που ήθελα. Τα δώρα ήταν πάντα παιχνίδια, κούκλες ή και ρούχα.
Μπααα... τίποτα ... μπορεί να με 'κάναν χαρούμενη σαν παιδάκι αλλά .. κάτι λείπει .... δεν θυμάμαι τόσο έντονα την στιγμή... πως να την περιγράψω?
Μαμά μήπως θυμάσαι ποιο δώρο ήταν αυτό που έκανε πάρα πολύ χαρούμενη?
που μου έκανε να νιώσω διαφορετικά?
Όχι ... με όλα χαρούμενη ήσουν με όλα ενθουσιαζόσουν....
Μα γιατί .... αφου εγώ...
Θυμάμαι πήγαινα πέμπτη δημοτικού , μου ανακοινώθηκε οτι ο Πατέρας μου θα ξανά ξεκινήσει τα ταξίδια, όχι ως χόμπι αλλά σαν δουλειά και θα πρέπει να φύγει τουλάχιστον 6 μήνες μακριά μας. Τόσα χρόνια από την στιγμή που γεννήθηκα ήταν μαζί μας, εδώ σε όλα, σε γιορτές, σε χαρές, να με βλέπει στο σχολείο, να είμαστε μαζί στο σπίτι ..... αλλά τώρα όλα ήρθαν αλλιώς.
Πολύ δύσκολος Χειμωνάς, ένιωθα ότι τώρα είσαι μονή σου θα τα αντιμετωπίσεις όλα ... διότι μου έλειπε πολύ, πάρα πολύ .... και στο μυαλο μου πολλά γιατί?
γιατί να φύγει τώρα?
τι έγινε? και γιατί να είναι 6 μήνες μακριά μας?
Ώσπου πέρασαν 6 μήνες και μαθαίνω οτι ο Πατέρας μου γυρίζει Ελλάδα .. είχα τόση χαρά μια βδομάδα περίμενα .. πως θα είναι?
θα έχει αλλάξει? 6 μήνες είναι αυτοί?
έχω τόσα να τον ρωτήσω... πως ήταν εκεί που πήγε?
Ήταν δύσκολα στην δουλειά?? του άρεσαν τα γράμματα που του έγραφα?
Έφτασε η μέρα...
Καλοκαίρι , ήρθε το ταξί και βγήκε ... λίγο κουρασμένος, τα μαλλιά του λίγο ποιο πολύ γκριζαρισμένα
.... ΜΠΑΜΠΑΑ.....φώναξα...
"εεε πόσο μεγάλωσες εσύ??" τον αγκάλιασα....
"Κοίτα τι δώρο σου έφερα" είπε.
"Μπαμπα ξέρεις δεν ήθελα τίποτα, φτάνει που είσαι εδώ"
Τότε θυμάμαι.... μου δώσε ένα δαχτυλίδι... ένα μικρο δαχτυλίδι.... (ένα παιδικό δαχτυλίδι για να παίζω)
δεν έχει αξία . Αλλά δεν έχει και νόημα η αξία του.
Όμως αυτό το δαχτυλίδι για μένα είναι τα πάντα......
Γιατί κάθε φόρα που το φοράω και το κοιτάζω ... βλέπω το βλέμμα του Πατέρα μου όταν μου το έδινε , βλέπω μέσα σε αυτό το δαχτυλίδι το κόπο και την κούραση από τα ταξίδια που έκανε . Ξεκίνησε ξανά τα ταξίδια για εμάς, να μην μας λείψει τίποτα και να έχουμε τα πάντα σε αυτή την ζωή. Συναισθήματα για τους Γονείς μου, γι' αυτό που είμαι σήμερα και τους Ευχαριστώ πολύ για ότι μου πρόσφεραν και μου προσφέρουν, για όλους τους κόπους τους ...Αυτό το δαχτυλίδι μου θυμίζει και θα συνεχίζει να μου θυμίζει όλα αυτά.
Γιατί νιώθω ότι σε αυτό το δαχτυλίδι είναι όλη μου η ζωή.
